Hulki hocanın operasyon kararından sonra,yeniden emg çektirmeye Prof.Jale Yazıcı ‘ya gittik. Gözüme kadar soktukları her iğnede muffinlerimi düşündüm.Her iğnede bu Efe’min öpücüğü , bu Lorin’imin öpücüğü diyerek bitirdim o emgyi. Nasıl bu kadar metanetlisin dediklerinde içimden gülümsedim. Ta ki Jale Hanım “meslek hayatımda gördüğüm en inatçı paralizelerden biri bu, iyileşmesi mucize olacaktır.Çok üzgünüm, acilen operasyon…

Narkozdan ayılırken ilk sözüm “Ersan gelsin” olmuş.İçeriye alamayız deyince , beni çıkartın lütfen demişim.Aklımdan geçen, beni kandırmayacak birinin agzından bebeklerimin iyi oldugunu duymaktı. Dısarı cıktık,işte bütün ailem ,sevgilim ordaydı. Trombosit yüklemesi yapılmış,operasyon basarılı geçmiş,bebekleri görmüşler iyiylermiş…miş…miş… Şükrettim bütün benliğimle şükrettim…. Ama.. Ama içim cız etti. Ama  “Bebekleri ilk kez görmek benim hakkımdı “diye düşündüm bir…

Uzun süre ara verince nereden başlayacağını bilemiyorsun. İki muhteşem mucizem var artık.İçim titreyerek gözlerine baktığım.Gözlerine her baktığımda içimin titrediği.. Eksik parçam onlarmış meğer bunca yıldır aradığım… Anneyim artık.Daha önce hiç bir şey olmamış gibiyim.Sanki doğduğumdan beri anneymişim gibi,sanki hiç bir şey bilmiyormuşum gibi..Rabbimin bana ömürlük hediyeleri…Şükür beraber nefes alabildiğimiz her bir günümüze şükür… 20. haftada…